Pierwsze spotkanie z FSO

Jak to sie stalo ze zlapaliscie bakcyla FSO-manii? Bo u mnie to rodzinne, ojciec mial Syrene 105, byl tez Fiat 125, u reszty rodzinki tez sporo DF i tak sie jakos czlowiek opatrzyl, objezdzil i zalapal wirusa.. A wy?

warszawa m 20 czyli garbata, na niej też nauczyłem się jeżdzić.fajne auto z duszą

Moje spotkanie z FSO zaczelo sie od zoltego fiata ze zmieników bylem maly i strasznie mi sie podobal taki wehikol a "a teraz poldka mam i wszedzie nim dojezdzam"

U mnie w domu od samego początku istnienia FSO, były w domu pojazdy spod znaku FSO.Wszystko zaczeło się od dziadka który pracując w Elektrociepłowni do stał w 51 Warszawkę M-20 jako samochód służbowy. Od razu się w nim zakochał, i jak odchodził na emeryture to Warszawka poszła razem z nim... i to było pierwsze FSO w rodzinie...zresztą jeźdżące do dziś... W międzyczasie drugi dziadek ujeżdżał Syreny 104, potem 105.
Pierwszy samochód jakim jechałem do domu ze szpitala po urodzeniu to był Polonez wójka. Potem ojciec kupił Poloneza, no i zaczeło się... Razem z ojcem ślęczałem godzinami w garażu poznając tajniki budowy oraz dokonując podstawowych czynności obsługowych typu wymiana oleju, wieczna walka z hamulcami itp.... Na to wszystko nałożył się jeszcze fakt że owym Polonezem zrobiliśmy kupe kilometrów po Europie. Byliśmy nim nawet na Malcie i NIGDY nawet na chwile nie odmówił współpracy. Po prostu mam sentyment do tej marki. A gdy wsiadam teraz do Warszawki po dziadku, czuje się jakbym się cofał w czasie. Tam jest niepowtarzalny klimat!!! A samochody spod znaku FSO jako jedyne po prostu mają duszę i dlatego tak je lubie...

U mnie zaczeło się od ojca on najpierw przerobił wszystkie modele syren potem PF125 i nim właśnie nasza rodzinka zwiedziła europę ( i nic się nie popsuło ) potem było parę aut rużnych marek i po wypadku ojciec stwierdził że nie kupi nic innego jak poloneza to solidna i mocna bryka ( czołg ) i tak przejeżdził nim 5 lat teraz zdradził tą markę dla DAEWOO a ja przejołem od starszego poldolota i tak już 3 lata nim śmigam i nie mam zamiaru zmieniać na nic innego niż POLDI

Pozdrawiam Robaczek

moja przygoda z FSO była dość krótka i zaczęła się od Syreny R20 mojego ojca, na której łapałem pierwsze doświadczenia... a było co łapać. Stary przerobił "pogrzebacz" na lewarek w podłodze i biegi wkładało się na wyczucie... trafi, nie trafi.

A DF kupiłem przez Malucha. 126 był moim pierwszym autem. I był tak mały że przy pierwszej okazji ożeniłem go i nabyłem 125p, którym szalałem przez dwa lata.
No a potem zobaczyłem Ładę... ale to nie ten topic...

Cytat:

2002-11-05 14:05:28, macieklukomski pisze: A ja juz dwa dni po narodzeniu wsadzony zostałem do Fiata 125p i podwieziony do domu...o tego momentu się zaczeło...

hmmm... ja też z oddziału noworodkowego wracałem do domu na tylnym siedzeniu PF 125 to chyba od tego momentu, ale nie pamiętam, bo byłem wtedy mały

Ja zapałałem "miłością" do Poloneza w 1992 roku, kiedy to ojciec mojego kolegi z technikum kupił nowiutkiego Poloneza Caro 1.6GLE z salonu. Rok póżniej tym autem jeżdził już w zasadzie tylko syn (ojciec sporadycznie), a napraw dokonywalismy u mnie w garażu. Niespełna pół roku po moim koledze również i ja mogłem się pochwalić :driver licence" Niestety w tamtych czasach nie było mnie stać na żaden samochód i tylko czasem brałem od ojca Wartburga 353. Po pewnym czasie jak zdołałem zgromadzić nieco gotówki, to stac mnie było na kilkunastoletniego Malucha. Fiaty 125p były stanowczo za drogie, o Polonezach nie wspominając. Potem sytuacja na rynkach zaczęła się na tyle zmieniać, że przekonałem rodziców, iż Maluch to niebezpieczne auto, Wartburg już jest stary i wyeksploatowany (nikt specjalnie o niego nie dbał, zresztą po dzwonie wyrok na Wartburga został podpisany - kasacja) i pod koniec marca 1995r. kupiliśmy z ojcem Poloneza 1.5SLE rocznik 1991 w kolorze - oczywiście "jedynie słusznym - burgund. Auto było garażowane i od I właściciela. Stan super za wyjątkiem sprzęgła (okazało się że docisk do wymiany). kosztowało wtedy 9 tys zł.
Niestety - nie dane było mi nim dłużej jeździć. po 2 miesiącach użytkowania i przejechania nim 2 tys. km kobieta kierująca Dacią pozbawiła mnie i Poloneza (kasacja) i nieco zdrowia - rehabilitacja nogi trwała ponad 3 miesiące.
Nastąpiła przerwa w ujeźdzaniu pojazdów, trwająca prawie rok.
Dopiero w maju 1996r. kupiłem kolejnego Poloneza, tym razem juz model Caro - którym mam szczęście jeżdzić do dzisiaj. Oczywiście w międzyczasie były też inne pojazdy - ale tylko z FSO 2 Fiaty 125p i dwa Polonezy.

U mnie pierwsza była warszawka m20-ale pomykałem nia jedynie jako pasażer-potem była przerwa a potem kanciak-i tak od 1988 do dzis!!!Moj pierwszy wozik dlatego darze go durzym sentymentem.No i nie liczac ojca jestem pierwszym jego włascicielem.Gdzie on nie był i czego nie widział- a teraz ma przerwe na zime w ciepłym garazu no i czas na mały remoncik!!!

Odświerzam temat ponieważ dołączyło do Nas wielu nowych kolegów i może w związku z tym podzielą się z nami jak załapali "bakcyla" FSO

czekamy na wpisy