Nasze samochody zabytkowe i codzienna jazda

To dla mnie jest bardzo ciezki temat. Wiele z nas ma zabytkowych samochode i chcemy jak najbardziej ich utrzymac w idealnym stanie, tak jak wysli z fabryka. Najskuteczniejsze sposob zeby to zrealizowac jest schowac ich w garazu i calkowicie unikac jazda. Z drugiej stronie tez chcemy pokazac ich na drogach, przedstawiac ich na zlotach i tez korzystac z nich na codzienna jazda. Po prostu chcemy zeby oni nie znikleli z ulicach, bo sa przeciez samochody, a samochody sa do jazdy. Ale w tym jest dosc wielki ryzyko. Jak jezdzimy na ulicach zawsze jest mozliwosc ze ktos powoduje wypadek i zniscze nasze zabytkow. W jakim sposob poradzimy sobie biorac pod uwaga te ryzyki? Czy lepiej unikac jazda calkowicie? Czy jednak lepiej pokazac ze nasze zabytki jezdza, sa sprawne oraz piekne? Co myslicie na ten temat?

Ciekawy temat Zawsze wychodziłem z założenia, że samochód jest środkiem transportu i w taki sposób należy go wykorzystywać. Są jednak samochody, które do codziennej jazdy się nie nadają (choćby Ford model "T" w którym "potrzebne są 4 ręce i nogi żeby go prowadzić) i w tym miejscu należy rozgraniczyć samochody nadające się do codziennej jazdy i takie, które można pokazywać tylko na zlotach i innych imprezach. Sam mam kilka youngtimerów i teoretycznie każdy z nich się nadaje do jazdy na codzień jednak np. Fiatem 600 jeździć na codzień nie będę bo po pierwsze jest to zbyt powolny samochód na te czasy a po drugie zdobycie do niego jakiejkolwiek części blacharskiej graniczy z cudem (mam I serię Fiatów 600-rocznik 57 z migaczami na górze błotników). Natomiast Fiat 131 czy 132 jak najbardziej do jazdy codziennej się nadają a i w razie czego części blacharskie się do tego kupi. Dodatkowo frajda jaką daje mi jazda 131-ką w wersji 2d i zaciekawienie jakie wywołuje ten samochód gdziekolwiek się nie pojawi utwierdzają mnie w przekonaniu, że youngtimerami można i należy jeździć na codzień Poza tym te samochody mają jedną niepodważalną zaletę-są tak proste mechanicznie, że praktycznie wszystko da się naprawić we własnym zakresie nawet na trasie. 131-ka od czasu jak jest moja zrobiła około 80 tyś km (2 lata) i nie zdarzyło się jej żeby mi się gdzieś na trasie rozkraczyła a stłuczkę miałem nią jedną nie z mojej winy i jeszcze na tym dobrze wyszedłem .

A wracając do tego czy jeździć czy nie: zawsze pozostaje opcja, że jednego youngtimera mamy do codziennych eskapad a drugiego trzymamy w garażu dla potomnych.

Ja osobiscie nie jezdze w'ogole w zimie tymi samochodami, bo to bybylo nierozadne z mojej stronie. Nawet nie jezdze codziennie, tylko jak trzeba, na zakupy, czy do kosciele, czy na trasie na wakacje, itd. Wiec moje samochode nie sa "dupowozy", ale nawet jak traktuje samochod jak samochod muzealne, jesli jest w ruchu, istnieje mozliwosc ze jakis baran moze go zniszczyc. Nawet lakier oryginalny nie chce zepsuc, wiec czuje pewnego odpowiedzialnosci i bylbym bardzo zalamany gdyby ktos powodobalby wypadek. Nawet jak samochod moze byc reparowany i lakierowany, juz samochod straci jego oryginalnosc co jest ogromna zaleta tych samochodow.

No, to jest ryzyko!

Mój Grafit jest uzywany na codzień ale gruzu ani smieci czy palenia u mnie w acuie nie ma.Ot poprostu wóz do wożenia tyłeka ale tylko tyłka.

Myslę, że znów nadszedł temat, którego dylemat nie zostanie rozwiązany.

Wiem, wiem, Mikry. Ciekawy temat.

Chocby nawet masa konserwacji przekroczyla mase Fiata, sol i tak zezre Ci nadwozie. Wspomnisz te slowa, jak na wiosne odkryjesz prezenty od dziadka mroza na, a zwlaszcza pod autem.
Moj fiat byl zakonserwowany do granic mozliwosci, zima jezdzony ale garazowany. Efekt - ostatnio 1300zl poszlo na doprowadzenie go do stanu wlasciwego. Warto?

Drażliwy to temat, ale zarazem bardzo życiowy.
Borewicz od poczatku pełni role pojazdu uzytkowego, lecz na szczęście nie użytkowanego w sposób powodujący jego znaczne zużycie. Eksploatacja jest raczej spokojna, bez nadużyć. Polonez przejździł wszystkie ostatnie zimy - niestety jestem do tego jak na razie zmuszony. Efektem użytkowania w zimie jest co roczny przegląd i naprawa w raz z konserwacją elementów tego wymagających. Jeśli chodzi o hamulce, to od dokładnego przeglądu w 2002 roku ich nie dotykałem, działały bez zarzutu. W tym roku przyszedł czas na wymianę tarcz wraz z dokładnym przeglądem zacisków. Generalnie Borewicza używam jako normalnego pojazdu, ale z przynajmniej 2 - tygodniowym postojem na przegląd i naprawy przynajmniej raz w roku. System sie sprawdza i na szczęście pojazd jest w dobrej kondycji.
Fiat to już całkiem inna historia. Przedewszystkim zauważyłem, iż jest to pojazd o wiele delikatniejszy w porównaniu z Polonezem. Tyczy sie to zarówno silnika jak i karoserii, w związku z powyżym od 09.2005r przebył dystans zaledwie 500 km. Nie ma mowy o jeździe w zimie czy też deszczu. Chociaż muszę przyznac, że długi postój w garażu też nie jest dla niego błogosławieństwem - głównie rozchodzi sie o hamulce, gaźnik no i świece, a także wpływ wilgoci na karoserię.
Generalnie bez dachu nad głową oba moje pojazdy szybko zniknęłby z powierzchni ziemi. Moje doświadczenia z Polonezem pokazują, iż można użytkować w miarę normalnie tego typu samochód, lecz dotrzymując terminowych przeglądów i koniecznych napraw.
Wyjścia są dwa - bardzo rzadkie wyjazdy z garażu, przy minimalnym nakładzie na obsługę techniczną, lub też prawie normalna eksploatacja z konsekwencją terminowych i bierzących napraw podzespołów i karoserii.

Cytat:

2006-07-02 20:22:19, MILES125 pisze: (...) Jestem za jeżdżeniem , ale nie za katowaniem

...powiedział ten, co w rajdach chce startować .

Tylko że to wcale nie sam dohc musi najbardziej po dupie dostać . A jeśli nie będziesz go żałował to wsadzaj max 1.8 bo pożałujesz .