Wspomnień czar :)

Witam Koleżanki i Kolegów

Przypomniało mi się zdjecie z czasów gdy jeszcze nie myślałem, że ten oto krążownik szos będzie kiedyś mój

Aha... i wygląda teraz praktycznie (no prawie tak samo jak 7 lat temu
Nie żebym się chwalił



[ wiadomość edytowana przez: t_kucyk dnia 2002-11-24 22:01:04 ]

A ja niemam takiej foty z rodzinnego albumu Mam podobne ale z fiatem tempra a to nie to samo

Moje zdjęcie również zostało wykonane 7 lat temu

A moje początki za kierownicą miały miejsce gdy miałem 5 lat i jeździłem na kolanach Dziadka kierując Maluszkiem na Toruńskim lotnisku Potem uczyłem się jeździć na kilku Polonezach... również na lotnisku, teżz dziadkiem, tylko że szybciej... jako 12 latek i ponad 120km/h Poldkiem na pasie startowym, hamulec, redukcja na trójkę w zakręcie, zawracanie i gaz do dechy... jejku to były czasy

Ja też pierwsze kroki stawiałem na Maluszku, tylko że z ojcem. Nie wiem ile wtedy miałem lat, ale nie dużo.Szczerze mówiąć to odkąd pamiętem to jeździłem. Najpierw na kolanach, jak już sięgałem do pedałów to sam. Ale Kaszel to nie to.........POLONEZ!!!

Pozdrawiam Cosmo

Ja podobnie pierwsze kroki stawiałem w DF125. Ojciec sadzał mnie na kolana i majstrował biegami i pedałami, a ja jedynie kierownicą. To było jak miałem 4-5 lat. Potem stopniowo coraz więcej i mając już 10-11 lat samodzielnie śmigałem fiatem. Potem już jakoś poszło, mieliśmy jeszcze 3 Poldki, no i ja mam czwartego. Nostalgia mnie ogarnęła

ehhh to moje pieresze doswiadzczenia za joklkiem przezylem majac 4 latka u taty na kolanach. Jechalem maluszkie... Az pewnego pieknego dnia pan w syrenie rozbil pieknego czerwonego Fiata 126p. Musialem chwilke poczekac az do zakupu nowego autka. Byla to Skoda 120LS. tym to sie jezdzilo... i po kilku latach meczarni ze skodzina postanowilismy kupic poloneza. i to takiego z salonu. achh wspomaganie kierownicy elastyczny silnik coz to byla za bryka.. do tej pory sie soisywala bez zarzutu. tylko ten silnik..

Ja niestety zacząłem troszku ujeżdzać auto w wieku 16 lat. Mieliśmy wtedy Wartburga 353 z biegami przy kierownicy. Ojciec włączył mi I bieg a potem II a pożniej III. niestety droga skręcałaostro w prawo, a że była to polna droga i istniał obawa o zakopanie się to nieco sciąłem sobie ten zakręt i wjechałem do rowu (z tymi rowami to u mnie chyba rodzinne ). ale prędkość było na tyle duża, a auto wysokie, że przejechałem przez ten rów i udało mi się wrócic nawet na drogę.
Niestety po tej przygodzie ojciec powiedział mi że zaczekamy rok, aż będę miał 17 lat i pójdę na kurs i w połowie trwania kursu pozwoli mi samodzielnie pojeżdzić Wartburasem. Tak tez się stało. Kiedy byliśmy u babci to sobie ćwiczyłem jazdę po wsi. Któregoś razu pojechałem do następnej wsi a tam za zakrętem stał policja. . Miałem 3 wyjścia:
- zawrócić - ale istniało by duże prawdopodobieństwo że pojadą za mną (w okolicy była duża impreza)
- zatrzymac się wysiąść z samochodu i 5 km na piechote wrócić po ojca.
- pojechać dalej przejeżdżając obok nich "na żywca" i nadłożyć 15km jadąc drogami publicznymi zajechać od drugiej strony

No i zgadnijcie, co wybrałem

Ja jezdze od poczatku podstawowki. W malczaku ledwo widzialem cos zza budzika, a ojciec dawal mi jezdzic gdzies po lasach, na dzialce itp. Nawet dziadek ktory w zyciu nie dal by poprowadzic swojego 125 swoim corkom z prawkiem dawal gnojowi jezdzic po polnych drogach (oczywiscie nadzor z prawej byl). Takze talenty przejawialem od dawna.
Co do zdjec - mam swoje z dziecinstwa obok naszej syreny z prototypowym nadwoziem (zywica) - jestem niewiele wiekszy od kola

-----------------
"Nigdy mnie nie zawiódł, nie zdradził ani raz.
To wspaniała jest maszyna, choć ma już ze 40 lat.
Fiacior mój to jest to, kocham go..."

Moje motoryzacyjne początki ( te które jeszcze pamiętam ) sięgają czasów jak mój tata miał WSK 125 ...a jeździłem na baku paliwa... ...Potem był garbus, po nim jakiś czas nic do 1984r jak kupiliśmy maluszka....I w sumie za "sterem" tego bolidu uczyłem się jeździć, najpierw na kolanach taty , jak większość a jak dosięgałem już pedałów to sam już decydowałem jak i gdzie pojechać..... Jakoś nie miałem w rodzinie (oprócz wujaswzka) żadnego DF czy PN, tylko po maluszku Dacia 1310, a obecnie tato jeździ skodzinką.... Jak tylko zaxcząłem sie interesować motoryzacją, od razu w oko wpadła mi Wawka M20...Ale brak siana powodował że była i jest w sferze marzeń.... jak wiele aut rodem z FSO...Ale odkąd przejechałem sie polonezem "sam na sam" to zakochałem sie w tym samochodzie i postanowiłem że bede zbierał na takiego... I w końcu kupiłem, ale równolegle moimi myślami zarządzał już inny PN a mianowicie model coupe...I jest tak do dzis...Ale to długo mógłbym się rozpisywać...A niestety nie mam żadnych zdjęć z dziecińctwa przy którymś z rodzinnych furek...a szkoda...miloby było zobaczyć jak wtedy wyglądały....

Ja jeszcze pamiętam czasy kiedy ojciec dostawał talony, były przedpłaty, łapówki, godziny oczekiwania w Polmozbycie i na końcu po całym dniu czekana był nasz. Oczywiście nie było mowy i tym, że jakiś lakier nie taki, a tam mała rysa. Brało się co było.
Potem następny Poldek już był po przemianach ustrojowych i szok. Polomozbyt zmienił się w salon, lakier, wyposarzenie do wyboru, obsługa miła, montaż radyjka w cenie samochodu, alarmik itp. Jak bardzo te czasy się zmieniły.
Janio i co zrobiłeś?
Ja kiedyś miałem podobną sytuację. Jechałem z ojcem, miałem może ze 16 latek, bez prawka i stali z radarem. To była droga niby osiedlowa, ale dość szybka, bo przelotowa przez to osiedle. Ograniczenie do 40, ja ładnie jechałem i .... po prostu koło nich przejechałem. Ale gorąco mi się zrobiło pod dupskiem